Medycyna naturalna Qigong
Autor: Zhang Fengjun
W tym tygodniu ukazała się najnowsza książka o medycynie naturalnej i Qigong, napisana przez Mistrza Zhang Fengjun w bardzo dobrym przekładzie Jarka Zawadzkiego. Jest to publikacja z serii międzynarodowych podręczników medycyny taoistycznej – unikat na polskim rynku, obowiązkowa lektura dla adeptów Qigong oraz terapeutów medycyny naturalnej. Mistrz Zhang w bardzo przystępny sposób opisuje filozoficzne i naukowe podstawy “energii qi”. na której oparta jest zarówno tradycyjna medycyna chińska, qigong jak i cały kosmos. Książka podzielona jest na sześć rozdziałów:
Wydawnictwo: Fu Kang
Taoistyczna nauka o tuina, qigong i akupunkturze.
Autor: Zhang Fengjun
Dostępna tylko w języku chińskim
Filozofia
Wprowadzenie
Filozofia jest kwintesencją myśli ludzkości – zbiorem wiedzy o funkcjonowaniu świata przyrody, społeczeństwa oraz ludzkiego umysłu. Najważniejszym zadaniem filozofii jest badanie podstawowych zasad działania świata, w którym to celu stawia sobie pytania na temat jego stworzenia i istoty. Chęć poznania i zrozumienia czynnika napędzającego społeczny rozwój ludzkości, doprowadziła do powstania wielu egzystencjalnych dylematów. Wśród najważniejszych z nich wymienić można odwieczny spór o pierwszeństwo tego co materialne nad tym co niematerialne i vice versa. Materialiści twierdzą, że wszystkie idee wywodzą się z tego co namacalne, zaś idealiści podkreślają rolę umysłu i jego decydującą rolę w postrzeganiu rzeczy. Starożytnych mędrców-filozofów, w większości, zaliczyć można do szkoły idealistów. W koncepcyjnym procesie poszukiwania zasady rządzącej światem, to co materialne i to co duchowe, często wymykało się jasnemu podziałowi. W wyniku tego powstały liczne szkoły filozoficzne jak, np.: szkoła idealizmu obiektywnego. Wśród wyznawców różnych religii powstał zażarty konflikt ideologiczny pomiędzy członkami szkoły subiektywnego idealizmu, a zwolennikami szkoły obiektywnego materializmu.
czytaj dalej
Podstawy Taijiquan. Forma 24
Autor: Zhang Fengjun
Według legendy Taijiquan jest darem bogów. Według dostępnych źródeł historycznych wywodzi się za sztuk walki. Tradycyjny chiński system ćwiczeń oparty na łagodnych ruchach, spokojnym oddechu i harmonijnej współpracy ciała i umysłu wznacnia organizm, zapobiega chorobom, pomaga lepiej wykorzystać możliwości intelektualne i fizyczne.
Ta publikacja jest jedną z pierwszych z przygotowywanego cyklu na temat tradycyjnych chińskich sztuk walki. Przestawia formę 24 Taijiquan. /krótka forma stylu Yang/ Omawia kolejne postawy, ruchy rąk, nóg, kroki. Wyjaśnia podstawowe ogólne zasady ćwiczenia Taiji, niektóre kwestie związane z energią, oddychaniem, rolą myśli i wyobraźni przy wykonywaniu ćwiczeń. Do książki dołączona jest płyta z zapisem formy.
Ruchomy obraz znacznie ułatwia przyswojenie ruchów taiji. Komentarz zamieszczony w książce wraz z towarzyszącym mu zdjęciem stanowią przypomnienie oraz uzupełnienie ćwiczeń, podkreślając najistotniejsze aspekty wykonywanego ruchu oraz wskazując najczęściej spotykane błędy. Wszystkie wskazówki dotyczące wykonywania formy i ćwiczeń zawarte w książce pochodzą od Mistrza i są zgodne ze sposobem w jaki Zhang Feng Jun naucza sztuki Taijiquan w swojej szkole.
Wydawnictwo: Fu Kang
(pozycja niedostępna w sprzedaży)
Taijiquan Styl Yang. Tradycyjna forma 40
Autor: Zhang Fengjun
Yang Lu Chan, prekursor stylu yang, spędził osiemnaście lat ucząc się taiji chen u mistrza Chen Chang Xinga. Przez następne lata doskonalił umiejętności w sztuce walki taiji wprowadzając stopniowo własne zmiany. Zmiękczył ruchy chen, eliminując gwałtowna i twarda siłę. Po latach praktyki i wielu walkach stoczonych z mistrzami reprezentującymi różne style, Yang Lu Chan zasłużył sobie na przydomek Yang Wu Di, czyli Yang Niezwyciężony. Styl znany obecnie jako yang kształtował się jednak stopniowo i dopiero w trzecim pokoleniu rodziny Yang przybrał znaną nam formę.
W drugiej książce poświęconej Taijiquan przedstawiamy formę 40 yang i omawiamy cechy charakterystyczne stylu. Płyta, poza sama formą zawiera zastosowania ruchów.
Wydawnictwo: Fu Kang
(pozycja niedostępna w sprzedaży)
Energia jedwabnego kokonu
Autor: Zhang Fengjun
Według klasycznej teorii, przepływ energii wewnętrznej w stylu Chen można porównać do ruchu jedwabnej nici wyciąganej z kokonu. Termin chan-ssu-chin oznacza energię jedwabnejgo kokonu, o której moża też powiedzieć, że działa jak śruba, przekształcająca ruch posuwisty siły zewnętrznej na ruch po spirali.
Ogólna zasada ruchu, określanego również angielskimi terminami spiral twining (oplatanie po spirali) oraz reeling (nawijanie), polega na tym, iż siła jest przekazywana po spirali z centralnego punktu (np. dantian) do danej części ciała. Spiralna siła generowana w centrum przechodzi w tym ruchu przez kolejne, połączone cześci ciała. Ruch po spirali jest możliwy dzięki koordynacji wszystkich części ciała. Spiralny tor wynika z ciągłego ruchu obrotowego nóg, tułowia i ramion oraz skrętów w kostkach, talii i nadgarstkach. Ruch chan-ssu-chin można przedstawić na przykładzie ruchu ramienia, które obracając się wokół własnej osi porusza się jednocześnie po łuku w przestrzeni, tak jak ziemia, która obracając się wokół osi obraca się równocześnie wokół słońca.
czytaj dalej
Powyżej przedstawiamy jedno z podstawowych ćwiczeń, które służy rozwijaniu chan-ssu-chin. W ćwiczeniu tym kreślisz dłonią symbol taiji.
Pierwszy rysunek przedstawia tor, który powinien kreślić palec wskazujący prawej ręki w trakcie ćwiczenia.
1. Stań prosto, ze stopami na szerkości barków i rozluźnij ramiona. Ręce trzymaj wzdłuż boków, lekko ugięte w łokciach. Dłonie skieruj w dół, wyprostuj lekko palce, pamiętając o ich rozluźnieniu.
2. Obracając prawą dłoń wraz z całym ramieniem przeciwnie do ruchu wskazówek zegara poprowadź ją z luźnej pozycji wzdłuż ciała do punktu A. Dłoń znajduje się teraz w skrajnej pozycji yin.
3. Zakreśl teraz łuk z punktu A do punktu C przechodząc przez punkt B. Jest to ruch w kierunku shun-chan (punkty: ABCD) – zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gdy dłoń dochodzi do punktu C znajduje się ona w skrajnej pozycji yang.
4. Prowadź dłoń dalej z punktu C do punktu D. Tuż przed punktem D dłoń jest zwrócona w lewo, w punkcie D obróć dłoń zgodnie z ruchem wskazówek zegara tak aby rysować dalszą część krzywej koła tai-chi przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (czyli ni-chan, punkty: DAECBA).
5. Dalej prowadź ramię po kole, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, z punktu D przez punkt A, następnie przez punkty E, C, B i z powrotem do A.
Całe ćwiczenie powinieneś wykonywać cyklicznie, powtarzając je wielkrotnie. Poniższy rysunek przedstawia ułożenie dłoni w czasie ćwiczenia.
Według klasycznej teorii, przepływ energii wewnętrznej w stylu Chen można porównać do ruchu jedwabnej nici wyciąganej z kokonu. Termin chan-ssu-chin oznacza energię jedwabnejgo kokonu, o której moża też powiedzieć, że działa jak śruba, przekształcająca ruch posuwisty siły zewnętrznej na ruch po spirali.
Ogólna zasada ruchu, określanego również angielskimi terminami spiral twining (oplatanie po spirali) oraz reeling (nawijanie), polega na tym, iż siła jest przekazywana po spirali z centralnego punktu (np. dantian) do danej części ciała. Spiralna siła generowana w centrum przechodzi w tym ruchu przez kolejne, połączone cześci ciała. Ruch po spirali jest możliwy dzięki koordynacji wszystkich części ciała. Spiralny tor wynika z ciągłego ruchu obrotowego nóg, tułowia i ramion oraz skrętów w kostkach, talii i nadgarstkach. Ruch chan-ssu-chin można przedstawić na przykładzie ruchu ramienia, które obracając się wokół własnej osi porusza się jednocześnie po łuku w przestrzeni, tak jak ziemia, która obracając się wokół osi obraca się równocześnie wokół słońca.
Powyżej przedstawiamy jedno z podstawowych ćwiczeń, które służy rozwijaniu chan-ssu-chin. W ćwiczeniu tym kreślisz dłonią symbol taiji.
Pierwszy rysunek przedstawia tor, który powinien kreślić palec wskazujący prawej ręki w trakcie ćwiczenia.
1. Stań prosto, ze stopami na szerkości barków i rozluźnij ramiona. Ręce trzymaj wzdłuż boków, lekko ugięte w łokciach. Dłonie skieruj w dół, wyprostuj lekko palce, pamiętając o ich rozluźnieniu.
2. Obracając prawą dłoń wraz z całym ramieniem przeciwnie do ruchu wskazówek zegara poprowadź ją z luźnej pozycji wzdłuż ciała do punktu A. Dłoń znajduje się teraz w skrajnej pozycji yin.
3. Zakreśl teraz łuk z punktu A do punktu C przechodząc przez punkt B. Jest to ruch w kierunku shun-chan (punkty: ABCD) – zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gdy dłoń dochodzi do punktu C znajduje się ona w skrajnej pozycji yang.
4. Prowadź dłoń dalej z punktu C do punktu D. Tuż przed punktem D dłoń jest zwrócona w lewo, w punkcie D obróć dłoń zgodnie z ruchem wskazówek zegara tak aby rysować dalszą część krzywej koła tai-chi przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (czyli ni-chan, punkty: DAECBA).
5. Dalej prowadź ramię po kole, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, z punktu D przez punkt A, następnie przez punkty E, C, B i z powrotem do A.
Całe ćwiczenie powinieneś wykonywać cyklicznie, powtarzając je wielkrotnie. Poniższy rysunek przedstawia ułożenie dłoni w czasie ćwiczenia.
Po opanowaniu ćwiczenia wykonuj je jako jeden, płynny, nieprzerwany ruch. Gdy wykonasz pewną liczbę powtórzeń ćwiczenia na prawą stronę wykonaj tą samą liczbę powtórzeń lewą ręką. Na początku praktyki rysuj palcem wskazującym symbol taiji o jak największych rozmiarach, potem w miarę coraz większego rozluźnienia stawów stopniowo zmniejszaj rozmiar symbolu. Porównując ruch z ruchem śruby prawoskrętnej można zauważyć, że ruch shun-chan odpowiadający wkręcaniu śruby jest atakiem w stronę przeciwnika, natomiast ruch ni-chan odpowiadający wykręcaniu śruby jest wycofaniem się przed przeciwnikiem.
Owocnego ćwiczenia!