Publikacje

Tezy głoszone przez niektóre religie, wraz z rozwojem ludzkiego poznania, zostały potwierdzone naukowo. Przykładowo w buddyjskich księgach znajdziemy ustępy , które odpowiadają uznanym teoriom, jak choćby: teoria atomu, teoria względności, teoria nietrwałości czy teoria współzależnego powstawania. Niektóre koncepcje bazujące na odczuciach uniemożliwiają naukową weryfikację, jednak racjonalna analiza wynikających z nich wniosków może doprowadzić do uzyskania logicznych uzasadnień. Słynny radziecki buddolog Fiodor Szczerbackoj uważał, że: „Nagardżuna powinien zostać wpisany na poczet największych filozofów ludzkości. Pomiędzy dialektyką Nagardżuny, a dialektyką Hegla można dostrzec wielkie podobieństwo”. Zaś w Dialektyce Przyrody Fryderyk Engels głosi, iż: „buddyści osiągnęli wysoki stopień zaawansowania w racjonalnym myśleniu”. Te cechy filozofii buddyjskiej, nie bez przyczyny, doprowadziły do określenia jej mianem „naukowej religii”. Starożytna chińska filozofia opiera się głównie na naukach Laozi i Konfucjusza, które z czasem rozwinięte zostały w Księdze Przemian oraz w teorii yin yang. Antyczne rozważania zawarte m.in. w: teorii dao, teorii korzeni, teorii pierwotnego qi, teorii niebiańskiej jedności, itd. Wszystkie poszukują odpowiedzi na pytania dotyczące pierwotnej zasady działania świata. Kosmologiczne koncepty zawarte w Daodejing mogą być wykorzystywane na różnych płaszczyznach znaczeniowych, zarówno w warstwie dosłownej jak i metaforycznej. Chińska cywilizacja przez ponad pięć tysięcy lat nieprzerwanej historii wniosła bardzo wiele do rozwoju światowej kultury. Chociaż niektóre koncepcje filozoficzne powstały wieki temu, to nawet współcześnie mogą wyznaczać kierunek rozwoju. Filozofia to podstawa wszystkich nauk, która poprzez zrozumienie zasad rządzących światem stara się umożliwić ludziom prowadzenie zdrowego i szczęśliwego życia w zgodzie z własną naturą.

Powyżej przedstawiamy jedno z podstawowych ćwiczeń, które służy rozwijaniu chan-ssu-chin. W ćwiczeniu tym kreślisz dłonią symbol taiji.

Pierwszy rysunek przedstawia tor, który powinien kreślić palec wskazujący prawej ręki w trakcie ćwiczenia.

1. Stań prosto, ze stopami na szerkości barków i rozluźnij ramiona. Ręce trzymaj wzdłuż boków, lekko ugięte w łokciach. Dłonie skieruj w dół, wyprostuj lekko palce, pamiętając o ich rozluźnieniu.

2. Obracając prawą dłoń wraz z całym ramieniem przeciwnie do ruchu wskazówek zegara poprowadź ją z luźnej pozycji wzdłuż ciała do punktu A. Dłoń znajduje się teraz w skrajnej pozycji yin.

3. Zakreśl teraz łuk z punktu A do punktu C przechodząc przez punkt B. Jest to ruch w kierunku shun-chan (punkty: ABCD) – zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gdy dłoń dochodzi do punktu C znajduje się ona w skrajnej pozycji yang.

4. Prowadź dłoń dalej z punktu C do punktu D. Tuż przed punktem D dłoń jest zwrócona w lewo, w punkcie D obróć dłoń zgodnie z ruchem wskazówek zegara tak aby rysować dalszą część krzywej koła tai-chi przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (czyli ni-chan, punkty: DAECBA).

5. Dalej prowadź ramię po kole, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, z punktu D przez punkt A, następnie przez punkty E, C, B i z powrotem do A.

Całe ćwiczenie powinieneś wykonywać cyklicznie, powtarzając je wielkrotnie. Poniższy rysunek przedstawia ułożenie dłoni w czasie ćwiczenia.

Według klasycznej teorii, przepływ energii wewnętrznej w stylu Chen można porównać do ruchu jedwabnej nici wyciąganej z kokonu. Termin chan-ssu-chin oznacza energię jedwabnejgo kokonu, o której moża też powiedzieć, że działa jak śruba, przekształcająca ruch posuwisty siły zewnętrznej na ruch po spirali.

Ogólna zasada ruchu, określanego również angielskimi terminami spiral twining (oplatanie po spirali) oraz reeling (nawijanie), polega na tym, iż siła jest przekazywana po spirali z centralnego punktu (np. dantian) do danej części ciała. Spiralna siła generowana w centrum przechodzi w tym ruchu przez kolejne, połączone cześci ciała. Ruch po spirali jest możliwy dzięki koordynacji wszystkich części ciała. Spiralny tor wynika z ciągłego ruchu obrotowego nóg, tułowia i ramion oraz skrętów w kostkach, talii i nadgarstkach. Ruch chan-ssu-chin można przedstawić na przykładzie ruchu ramienia, które obracając się wokół własnej osi porusza się jednocześnie po łuku w przestrzeni, tak jak ziemia, która obracając się wokół osi obraca się równocześnie wokół słońca.

Powyżej przedstawiamy jedno z podstawowych ćwiczeń, które służy rozwijaniu chan-ssu-chin. W ćwiczeniu tym kreślisz dłonią symbol taiji.

Pierwszy rysunek przedstawia tor, który powinien kreślić palec wskazujący prawej ręki w trakcie ćwiczenia.

1. Stań prosto, ze stopami na szerkości barków i rozluźnij ramiona. Ręce trzymaj wzdłuż boków, lekko ugięte w łokciach. Dłonie skieruj w dół, wyprostuj lekko palce, pamiętając o ich rozluźnieniu.

2. Obracając prawą dłoń wraz z całym ramieniem przeciwnie do ruchu wskazówek zegara poprowadź ją z luźnej pozycji wzdłuż ciała do punktu A. Dłoń znajduje się teraz w skrajnej pozycji yin.

3. Zakreśl teraz łuk z punktu A do punktu C przechodząc przez punkt B. Jest to ruch w kierunku shun-chan (punkty: ABCD) – zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gdy dłoń dochodzi do punktu C znajduje się ona w skrajnej pozycji yang.

4. Prowadź dłoń dalej z punktu C do punktu D. Tuż przed punktem D dłoń jest zwrócona w lewo, w punkcie D obróć dłoń zgodnie z ruchem wskazówek zegara tak aby rysować dalszą część krzywej koła tai-chi przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (czyli ni-chan, punkty: DAECBA).

5. Dalej prowadź ramię po kole, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, z punktu D przez punkt A, następnie przez punkty E, C, B i z powrotem do A.

Całe ćwiczenie powinieneś wykonywać cyklicznie, powtarzając je wielkrotnie. Poniższy rysunek przedstawia ułożenie dłoni w czasie ćwiczenia.

Po opanowaniu ćwiczenia wykonuj je jako jeden, płynny, nieprzerwany ruch. Gdy wykonasz pewną liczbę powtórzeń ćwiczenia na prawą stronę wykonaj tą samą liczbę powtórzeń lewą ręką. Na początku praktyki rysuj palcem wskazującym symbol taiji o jak największych rozmiarach, potem w miarę coraz większego rozluźnienia stawów stopniowo zmniejszaj rozmiar symbolu. Porównując ruch z ruchem śruby prawoskrętnej można zauważyć, że ruch shun-chan odpowiadający wkręcaniu śruby jest atakiem w stronę przeciwnika, natomiast ruch ni-chan odpowiadający wykręcaniu śruby jest wycofaniem się przed przeciwnikiem.

Owocnego ćwiczenia!